XX

 Z dedykacją dla mojej Mamy, z okazji zbliżającego się Dnia Matki. Kocham Cię, mamuś.

__________________

/ Armin van Buuren ft. Trevor Guthrie - This is what it feels like /

  Nad Londynem budził się do życia kolejny majowy dzień. Na ulicach rozlegały się klaksony samochodów stojących w korkach. Uliczny sprzedawcy nawoływali do kupienia dzisiejszych gazet. Stację metra opuszczały tłumy ludzi, którzy śpieszyły się do pracy. Większość z nich miała w dłoni altówki lub świeżą, aromatyczną kawę.

  Uśmiechnięta Jade opuszczała komisariat policji. Przed chwilą wyznała całą prawdę jaką posiadała na temat A, która znęca się nad nastolatkami z Coronation Street. W ten sposób chciała uchronić swoją ukochaną Eleanor. Ich wspólna noc dała jej nadzieję na stworzenie prawdziwego związku.

***

  Niall samotnie maszerował przez szkolny korytarz. Zatrzymał się przy swojej szafce, wyciągnął z niej podręcznik i skierował się w stronę sali matematycznej. Po drodze zaczepiła go dyrektor Sharon Osbourne, zapraszając go do gabinetu.

  - Czy coś się stało, pani dyrektor? - zapytał siadając na krześle, stojącym przy biurku.

  - Nie masz się czego bać - odezwała natychmiast, lekko się uśmiechając, by dodać mu otuchy. - Mam dla ciebie dobrą nowinę. - Wyciągnęła z szuflady jakiś dokument i położyła go na biurku. - Gratulacje Niall otrzymałeś stypendium w Paryżu. Możesz jechać lada dzień.

  - Ale jak to? - zdziwił się. - Przecież ja nie składałem żadnych podań i dokumentów.

  - Właśnie, że składałeś - powiedziała. - Mam nawet twój podpis. Pewnie nie pamiętasz, masz tyle na głowie. Słyszałam od pana Beckhama, że dobrze radzisz sobie na stanowisku kapitana drużyny piłkarskiej po rezygnacji Nathana. - Zadzwonił telefon. Sharon natychmiast go odebrała. Zdziwiony Niall opuścił gabinet i wyszedł na korytarz. Czekał na niego uśmiechnięty George.

  - Gratulacje Nialler! - krzyknął na widok blondyna. - Należało ci się.

  - Czyli to twoja sprawka? - zapytał Niall przez zaciśnięte zęby. George uśmiechnął się, pokiwał głową, poklepał go po ramieniu i ruszył przed siebie.

***

  Eleanor i Selena przekroczyły próg szkoły. Skierowały się w stronę sali gimnastycznej. Po drodze spotkały Jade. Na jej widok panna Calder chciała się ukryć, ale było już za późno.

  - El, czy możemy porozmawiać? Tylko na osobności - poprosiła, spoglądając na pannę Gomez.

  - Nie ma sprawy - odrzekła Selena. - Muszę jeszcze spisać od Nialla chemię. - Uśmiechnęła się i udała się na poszukiwania Horana.

  - Co ode mnie chcesz, Jade? - zapytała oschle Eleanor. - Już tyle razy tłumaczyłam ci, że tamta noc była pomyłką...

  - Ale nie oto chodzi - przerwała jej panna Thirlwall. - Chcę porozmawiać o A. Musicie wyznać całą prawdę policji.

  - O czym ty mówisz!? - krzyknęła El.

  - Ja wiem o A i wiem, że Amelia Lily nie żyje - oświadczyła Jade. - Byłam dziś na policji i tyle udało mi się wyciągnąć od komisarza Trevino.

  - Byłaś na policji? Chyba żartujesz? - Panna Thirlwall pokręciła głową.

  - Eleanor Calder, Selena Gomez, George Shelley proszeni są do mojego gabinetu. - W głośnikach rozległ się głos Sharon Osbourne. 

***

A: Thirlwall zjebała sprawę. Trzeba się nią zająć.

George: Ja nie mogę. Osbourne już mnie wezwała wraz z Calder i Gomez.

A: Szybcy są!

George: Jaki jest plan?

A: Ja zajmę się Thirlwall, a Ty wraz z Calder i Gomez wyznajcie całą prawdę o wypadku Amelii. Kurwa! Czeka nas ciężki dzień.

George: I Ty mi to mówisz? Damy radę, kochanie.

A: Kocham Cię.

George: Ja Ciebie też.

***

  Eleanor, Selena i George w gabinecie dyrektor Osbourne oczekiwali na pojawienie się komisarza Trevino. Panowała między nimi cisza. Każde z nich zastanawiało się co teraz będzie? Czy powinni wyznać prawdę? Czy ich koszmar dobiegnie końca? Czy policja im pomoże?

  Usłyszeli pukanie do drzwi.

  - Proszę - odezwała się Sharon. Po chwili w gabinecie pojawił się komisarz Trevino wraz ze swoim asystentem Danem.

  - Jesteście już pełnoletni - odezwał się Michael. - Dlatego nie potrzebujemy zgody, ani obecności rodziców przy waszym przesłuchaniu...

  - Chcecie nas przesłuchać? - przerwała mu Eleanor.

  - Tak, panno Calder - odpowiedział Dan. - Zaraz przewieziemy was na komisariat.

  - Ale w jakiej sprawie? - zapytała Selena. - Jeśli można wiedzieć.

  - Można panno Gomez - odrzekł komisarz Trevino. - Prowadzimy śledztwo w sprawie śmierci Amelii Lily, której ciało zostało odnalezione kilka tygodni temu. 

***

  Jade z powodu silnego bólu głowy wcześniej zwolniła się z zajęć. Przez cały ten czas myślała tylko o Eleanor. Mijała właśnie kościół, kiedy zobaczyła przy domostwie państwa Jones postać w czarnym kapturze. Była to kolejna okazja, by zdemaskować A. Wiedziała, że taka okoliczność może się już nie zdarzyć. Chciała to zrobić jak najszybciej, przeszła obok świątyni i po chwili znalazła się  przy domostwie pastora i jego żony. Schowała się za drzewem i oczekiwała tylko na odpowiednią chwilę, by zaatakować. A ruszyło przed siebie, Jade wzięło głęboki wdech i wyszła jej w drogę, lekko się uśmiechnęła. Była zadowolona. Stała oko w oko z A.

  - Teraz mi już nie uciekniesz - oświadczyła dumnie panna Thirlwall.

  - Nie bądź taka pewna - odpowiedziała A.

  Ktoś zaszedł Jade od tyłu, zakładając jej worek na głowę. Panna Thirlwall zaczęła krzyczeć i się wyrywać. A sięgnęła po kamień, a następnie uderzyła nim dziewczynę. Jade straciła przytomność.

  - Zabierz ją do kryjówki - rozkazała A. - Później z nią porozmawiam, to nie będzie miła rozmowa.

***

  Eleanor od dłuższego czasu oczekiwała w pokoju przesłuchań na pojawienie się Michaela i Dana. Panna Calder nerwowo bawiła się palcami. Próbowała ukryć zdenerwowanie, ale wychodziło jej to z mizernym skutkiem. Dążyła do zakończenia tej sprawy, od roku żyła w ciągłym strachu. Martwiła się o swoich bliskich i o siebie. Straciła swojego ukochanego Louisa. A była zdolna do wszystkiego.

  Drzwi otworzyły się i w pokoju pojawił się Michael. Zajął miejsce naprzeciwko brunetki.

  - El, tylko powiedz prawdę - poprosił, lekko się uśmiechając, by dodać jej otuchy.

  - Nie chcę kłamać - odezwała się po chwili. - Kłamstwo ma krótkie nogi i szybko wyjdzie na jaw. Dziwię się, że przez ten cały czas nikt nie zauważył co naprawdę dzieje się na naszej ulicy. - El zaczęła płakać. - Amelia Lily nie żyje. W noc przed swoim wyjazdem do Włoch pojawiła się pijana na imprezie organizowanej przez Zayna Malika. Zaczęła wszystkich obrażać, Zayn i Liam chcieli ją wyprosić, ale ona skoczyła do basenu...

***

  ... - George wskoczył, by ją ratować - kontynuowała Selena. - Ona nie umiała pływać.- Po policzku panny Gomez spływały łzy, w dłoni ściskała chusteczkę. - Było już za późno. Cher próbowała przeprowadzić masaż serca, ale się nie udało. Emma powiedziała, że Amelia nie żyje. Ona zabiła się na naszych oczach. Wpadliśmy w panikę. Louis wpadł na pomysł, by pochować ją w lesie. Byliśmy młodzi i głupi, całe życie było przed nami. To było jedyne rozwiązanie...

  - A może nie - przerwał jej Michael. - Jeśli sama wskoczyła do wody, jak sami twierdzicie to nikt z was nie był temu winny. Nie ponieślibyście żadnych konsekwencji, za alkohol i narkotyki otrzymalibyście upomnienie. Co było dalej?...

***

  ... - Eleanor i Louis poinformowali mnie o tym co postanowili - zeznał George. - Woda była chłodna więc postanowiłem wrócić do domu, a tak poza tym nie miałem ochoty oglądać ciała Amelii...

  - Czułeś coś do niej? - zapytał Michael.

  - Bardzo ją lubiłem, ale nic więcej - skłamał Shelley. - Była dla mnie zwykłą znajomą.

  - Co było dalej?

  - Wróciłem do domu - kontynuował George. - Przez resztę nocy nie mogłem zasnąć. Ciągle myślałem, że to tylko koszmar, z którego zaraz się obudzę. Niestety się myliłem. Nasz koszmar dopiero się zaczął. Rok po śmierci Amelii otrzymaliśmy wiadomość podpisaną 'A'. Najpierw zginęła Danielle z Liamem, później Zayn,  Cher, Louis, Perrie, Emma, Harry i na końcu Taylor, która według Josha jest, a raczej była A. Od tego czasu, to znaczy od śmierci Taylor nie otrzymałem żadnej wiadomości. Liczę, że ten koszmar się już zakończył. Czy mogę już iść?

  - Tak, dziękuję - odezwał się Michael, który następnie pożegnał się z nastolatkiem.

  George opuścił pokój przesłuchań.

  - On coś kręci? - odezwał się Dan. - Może początek jego zeznań pokrywają się z tym co mówiła Eleanor i Selena, ale nie wiemy czy mówi prawdę na temat tego co robił po wyjściu z domu Malików. Nikt nie może potwierdzić jego wersji. Ja bym proponował go obserwować - zaproponował asystent.

  - Zgadzam się z tobą - odparł komisarz. - Jest za cichy. Jak to mówią: cicha woda brzegi rwie.

***

  Selena ostatni raz spróbowała zupę. Zadowolona odłożyła łyżkę, wyłączyła palnik z gazem. Sięgnęła do szafki po dwie miseczki, napełniła je gorącą cieczą. Następnie umieściła je na tacy wraz z dwiema łyżkami i serwetkami. Udała się z tacą do salonu, gdzie na kanapie odpoczywała Amanda. Pani Gomez musiała się oszczędzać, jej obrażenia były bardzo poważne.

  - Proszę - powiedziała Selena, kładąc na stoliku tacę. Amanda powoli podniosła się do pozycji siedzącej. Otrzymała od córki miseczkę z zupą.

  - Ładnie pachnie - stwierdziła, lekko się uśmiechając.

  - Spróbuj jak smakuje - odrzekła brunetka. - Chyba się udała - zażartowała.

  Usłyszały głośne pukanie do drzwi.

  - Otworzę - poinformowała Selena. - A ty jedz bo wystygnie. - Wstała z miejsca i udała się do przedpokoju. Otworzyła drzwi, na schodach zobaczyła zdenerwowaną Maurę.

  - Czy jest może u ciebie Niall? - zapytała natychmiast, bliska łez. Panna Gomez pokręciła głową. W tej chwili zadzwonił jej telefon. Spojrzała na ekran

From Niall

Przepraszam za wszystko. To już koniec! Do zobaczenia- NiAll H.

  Selena ciężko przełknęła ślinę. Natychmiast sięgnęła po klucze do samochodu. Wybiegła z domu nie zwracając uwagi na nawoływania Maury. 

***

/ Demi Lovato - Heart Attack /

  Michael zaparkował samochód przed domem państwa Cuthbert. Sięgnął po notes i opuścił auto. Rozejrzał się dookoła. Ulica była pusta i jak dla komisarza za zbyt spokojna. Otworzył furtkę i znalazł się na posesji państwa Cuthbert. Powoli wszedł po schodach, zapukał do drzwi. Po chwili otworzył je Josh.

  - Komisarz Trevino? - zdziwił się chłopak. - Co pana sprowadza? Coś się stało?

  - Nie, spokojnie Josh - powiedział Michael. - Mogę wejść?

  - Tak, oczywiście - Chłopak przepuścił komisarza w drzwiach. - Proszę wejść do salonu. - Wskazał ręką. - Może się pan czegoś napije?

  - Nie, dziękuję - odpowiedział. - Musimy porozmawiać i to poważnie. - Oświadczył Michael siadając na kanapie. - Pozostali już zostali przesłuchani. Twój stan zdrowia nie pozwala, by przewieźć cię na komisariat więc za pozwoleniem przełożonych przesłucham cię w domu.

  - Co pan chce wiedzieć? - zapytał Josh, siadając na fotelu.

  - Proszę, opowiedz mi co wydarzyło się w noc utonięcia Amelii Lily - poprosił komisarz.

  - To pan wie? - zdziwił się Cuthbert.

  - Tak, wiem - potwierdził Michael. - Proszę opowiedz mi wszystko po kolei.

***

  A sięgnęła po kubeł z zimną wodą i oblała Jade. Dziewczyna natychmiast odzyskała przytomność.

  - Co się dzieje? - wyszeptała. - Cała jej twarz była posiniaczona. Miała ręce i nogi przywiązane grubymi sznurami do krzesła. Próbowała się wyrwać, ale to sprawiało jej jeszcze większy ból.

  - Nie walcz - poprosiła A. - Wiem, że kochasz naszą pannę Calder. Jestem tym bardzo zaskoczona. Myślałam, że romansujesz tylko z moją dobrą znajomą, a tobie zachciało się jeszcze El. Wiesz, jesteś nie złą dziwką, Thirlwall - zaszydziła.

  - Kim jesteś? Czego chcesz!? - krzyknęła panna Thirlwall.

  - Ciekawość to pierwszy stopień do piekła, kochana - odpowiedziała A, odgartując jej włosy z czoła. - Ale jeśli jesteś taka ciekawa to dowiedz się kim jestem, ale pod jednym warunkiem.

  - Jakim? - zapytała cicho Jade.

  - Dowiesz się kim jestem, ale musisz natychmiast wyjechać z miasta - odrzekła A.

  - Tylko tyle? - zdziwiła się panna Thirlwall. - Przecież mogę zdradzić kim jesteś.

  - No nie wiem - westchnęła A. - Ciekawe czy ktoś uwierzy dziewczynie chorej na chorobę dwubiegunową, która na dodatek spędziła kilka lat w psychiatryku. - A wyciągnęła z szuflady dokumenty oraz zdjęcia potwierdzające jej  słowa.

  - Jesteś kurwą! - krzyknęła Jade.

  - Tak, wiem, dziękuję - A się uśmiechnęła, a następnie zdjęła kaptur.

  - O mój Boże...

 

***

  Eleanor weszła do miejscowego kościoła. Dzisiaj miała potrzebę, by się pomodlić. Wiedziała, że sprawa z A dobiega końca. Chciała poprosić Boga, by dopomógł jej i pozostałym przeżyć te chwile. Zajęła miejsce w jednej z ławek. Uklękła i zaczęła się gorliwie modlić.

  Modlitwa bardzo ją pochłonęła. Zaczęło się ściemniać kiedy zakończyła się modlić. Wykonała znak krzyża, a następnie wstała z miejsca. Podeszła jeszcze do skarbonki z ofiarami, wrzucając do niej kilka banknotów.

  - Wszystko będzie w porządku - szepnęła i ruszyła w stronę wyjścia. Mijała jeden z obrazów, kiedy usłyszała skrzypienie podłogi. Zatrzymała się, spojrzała na dół i zobaczyła, że jedna z desek wchodząca w skład podłogi wystaje. Schyliła się, wyciągnęła drewno. Na spodzie znajdowała się biała koperta. Powoli ją wyciągnęła, potem schowała ją do kieszeni. Poprawiła podłogę i opuściła świątynię.

***

  Selena wbiegła na dworzec. W okienku dowiedziała się skąd odjeżdżają pociągi do Paryża. Natychmiast skierowała się we wskazanym kierunku. Po drodze potrącała podróżnych, co jakiś czas ich przepraszała, ale w tym momencie to nie było dla niej ważne. Musiała spotkać się z Niallem. W oddali zobaczyła znaną jej farbowaną czuprynę chłopaka.

  - Niall! - krzyknęła. - Proszę zaczekaj! - blondyn natychmiast się odwrócił. Był bardzo zdziwiony jej widokiem.

  - Co ty tutaj robisz? - zapytał, odkładając bagaże na ziemię. - Nie powinnaś tutaj być.

  Zadzwonił telefon Nialla, szybko spojrzał na ekran

From George

Spójrz na trzecią. Twój wybór- George S.

  Przeczytał wiadomość i spojrzał przed siebie. W jednym z okien zobaczył George'a mierzącego pistoletem w stronę Seleny. Niall zaczął płakać. W tej chwili był bezsilny.

  - Co się dzieje? - zapytała przestraszona brunetka. - Niall, powiedz co tu jest grane? Czy ty wiesz o A? Proszę wyznaj mi prawdę.

  - Przepraszam, ale nie mogę - szepnął, ocierając łzy. - Zapamiętaj! Nie ufaj nikomu. Wśród was jest zdrajca - powiedział.

  - Ale kto? - Selena spojrzała na niego błagalnym wyrazem twarzy. - Tylko o to cię proszę.

  - Nie mogę - odrzekł cicho Niall. - Chronię osobę, którą kocham i nie chcę, by coś się jej stało. Trzymaj się Sel. - Podszedł bliżej i pocałował ją w czoło. - Pamiętaj! Nie ufaj nikomu. - Ostatni raz spojrzał jej w oczy. Otarł jej łzę spływającą po policzku. - Do zobaczenia. - Sięgnął po bagaże i ruszył w stronę odpowiedniego peronu.

  - Niall, proszę - szepnęła dziewczyna. Upadła na zimne płyty składające się na podłogę dworca i zaczęła płakać. Była w tym sama. Słowa Nialla wprowadziły do jej umysłu  chaos. Teraz nie wiedziała komu ma ufać. Koniec był blisko. Przechodnie chcieli jej pomóc wstać, ona jednak ich odpychała.

  Konfrontacja z A zbliżała się wielkimi krokami. Kto wygra? Drużyna A czy nastolatkowie z Coronation Street?

***

  - Co powiedział Josh? - zapytał natychmiast Dan, na widok wchodzącego do gabinetu Michaela. - Dowiedziałeś się czegoś nowego?

  - Wszystko zgadza się z zeznaniami Eleanor, Seleny i George'a - poinformował komisarz. - Ktoś chce się zemścić za śmierć Amelii Lily? Tylko kto? Czeka nas intensywny tydzień. Na dziś to tyle - westchnął Trevino. - Od jutra wracamy na Coronation Street. Ktoś musi coś wiedzieć. Prawda wkrótce wyjdzie na jaw. Chodź teraz zabieram cię do klubu. - Zwrócił się do asystenta. - Może kogoś ci znajdziemy. Zawsze jak dobrze za ruchasz to lepiej pracujesz. - Na dźwięk tych słów Dan zaśmiał się sarkastycznie pod nosem.

  - Może i tobie kogoś znajdziemy bo widzę, że niespełniona miłość cię męczy - odgryzł się asystent, poklepując komisarza po ramieniu. Następnie razem wyszli z gabinetu.

  A zaobserwowała jak Michael i Dan wchodzą do windy. Następnie weszła do gabinetu komisarza. Dookoła rozlała benzynę i rzuciła zapałkę. Całe pomieszczenie natychmiast stanęło w ogniu, w tym dokumenty dotyczące śmierci Amelii Lily.

***

  Pastor Harris wraz z żoną Tiną kończyli jeść kolację. Zadzwonił telefon pani Jones. Przeprosiła męża i przeszła do innego pokoju.

  - Tak szybko - szepnęła do słuchawki. - To jest niesamowite - zachwyciła się. - Wkrótce będziemy szczęśliwi. Kocham cię najbardziej na świecie.

  - Ja ciebie też - usłyszała w odpowiedzi.

***

Eleanor odwiedzała grób Louisa.

Selena wracała do domu.

Josh samotnie spożywał posiłek.

Ich telefony zadzwoniły jednocześnie. Każde z nich spojrzało na ekran i odczytało wiadomość

From Unknown

Czas na ostatnią rundę. Kto wyjdzie z niej zwycięsko? Przekonamy się wkrótce- A.