XIII

/ Jason Walker - Cry /

  Dziesięcioletni George spędzał wakacje u wujostwa w Szkocji. Kiedyś lubił przebywać na farmie wujostwa, sami nie mieli własnych dzieci i traktowali go jak syna. Każdego roku oczekiwał na zakończenie szkoły, by móc wyjechać na wieś.

  Wszystko zmieniło się, kiedy miał około dziesięciu lat. Został sam w domu z wujkiem. Ciocia musiała odwiedzić swoją kuzynkę w Edynburgu. Wieczór zapowiadał się wspaniale, najpierw wraz z wujem podali owies koniom, krowy otrzymały świeżą trawę, a świnie gotowane ziemniaki. Następnie zamknęli owce w zagrodzie. Zmęczeni wrócili do domu, zjedli przygotowaną wcześniej przez ciocię kolację. George udał się do łazienki, a wujek zajął się zmywaniem naczyń. Około dwudziestej pierwszej Geo spał w najlepsze, w jego pokoju pojawił się on. Jego kat, usiadł na rogu łóżka i swoje zimne, szorstkie dłonie skierował pod kołdrę George'a. Shelley natychmiast obudził się.

  - Co się dzieje? - zapytał cicho.

  - Cicho. - Wujek przyłożył palca do ust. - Trochę się poznamy- rzekł i wsadził swoją rękę w piżamy Geo.

  George obudził się z krzykiem, po chwili w jego pokoju pojawiła się jego młodsza siostra - Harriet. Podeszła do łóżka brata, usiadła obok i mocno go przytuliła. Po jego policzkach spływały łzy. Panna Shelley była przyzwyczajona do koszmarów George'a. Pojawiały się co raz rzadziej, ale zawsze była przygotowana, by pocieszyć swojego starszego brata.

  - Już spokojnie - szeptała mu do ucha, masując po plecach. Cały drżał. Harriet czuła jak szybko bije jego serce. Bardzo się o niego martwiła, bardzo go kochała, zawsze stawał w jej obronie.

  - Już dobrze? - zapytała, kiedy przestał płakać.

  - Tak - szepnął. - Dziękuję.

  - Nie ma za co, braciszku - zapewniła go i pocałowała w policzek. Wstała z łóżka, skierowała się w stronę drzwi. George spojrzał na okno, za szybą zobaczył postać w czarnym kapturze.

  - Harriet, możesz u mnie zostać na noc? - zapytał.

  - Oczywiście - odpowiedziała i położyła się obok.

***

  Josh wraz z Debbie oczekiwał wieści o stanie zdrowia Perrie. Strasznie się denerwował. Bał się o Pez i ich maleństwo, kochał tą kruszynę, która rozwijała się w dziewczynie. Drzwi do sali panny Edwards uchyliły się, na korytarzu pojawiła się doktor ginekolog Ellie Goulding.

  - Rodzina Perrie Edwards? - Zwróciła się do Debbie i Josha.

  - Tak - odpowiedziała pani Edwards.

  - Bardzo mi przykro, ale pacjentka straciła dziecko - poinformowała lekarka. Na dźwięk tych słów Cuthbert usiadł na krześle i zaczął płakać.

***

  Rano w szkole rozniosła się wiadomość, że Perrie Edwards została celowo zepchnięta ze schodów. Eleanor, Selena i George wchodzili właśnie do szkoły, kiedy zaczepiła ich Jade.

  - Macie jakieś informację o Pez? Wiecie kto to mógł zrobić? - zaczęła zadawać pytania.

  - Co się stało Pez? - zapytała zdziwiona Eleanor.

  - To wy nic nie wiecie? - zdziwiła się panna Thirwall.

  - Nie - odpowiedzieli chórem.

  - Wczoraj po zajęciach ktoś zepchnął Perrie ze schodów - poinformowała ich. Spojrzeli na siebie zdziwieni. - Trafiła do szpitala, nic więcej nie wiem - zakończyła Jade.

  - O Boże! - westchnęła Selena.

  - Biedna Pez - odezwał się George. - Mam nadzieję, że wyjdzie z tego.

  - Eleanor Calder, Josh Cuthbert, Selena Gomez, George Shelley, Harry Styles, Taylor Swift oraz Emma Watson proszeni są do gabinetu dyrektora, natychmiast! - W głośnikach rozległ się głos dyrektor szkoły Sharon Osbourne.

  Przyjaciele pośpiesznie skierowali się w stronę gabinetu pani dyrektor, który znajdował się na pierwszym piętrze. Na ich widok uczniowie schodzili im z rogi, natychmiast stali się obiektem plotek. Szybko dotarli na miejsce. Usiedli na stojącej przy oknie ławce. Po chwili drzwi od gabinetu dyrektora otworzyły się i wyłoniła się z nich Sharon.

  - Gdzie Emma, Taylor, Josh i Harry? - zapytała siedzącej trójki.

  - Nie wiemy - odpowiedzieli chórem.

  - Nie szkodzi - odrzekła. - Zapraszam do środka.

***

  Emma stała nad grobem Cher, wiatr rozwiewał jej włosy, po policzkach spływały jej łzy. Pomimo upływu czasu nadal rana po śmierci ukochanej krwawiła i to z każdym dniem coraz bardziej.

  - Już niedługo się spotkamy - szepnęła i otarła spływającą łzę.

  Ruszyła przed siebie, na jej ustach pojawił się lekki uśmiech, podjęła decyzję. Chce umrzeć i być razem z ukochaną Cher. Rozglądała się po okolicy, próbowała zapamiętać miejsce w którym spędziła najpiękniejsze chwile życia.

  Po kilku minutach dotarła do domu, wiedziała, że to ten czas. Jackie była w pracy, spod poduszki wyciągnęła pożegnalny list, który zostawiła na stole w kuchni. Następnie udała się do pokoju po zdjęcie Cher, zamknęła się w łazience i nalała do wanny gorącej wody. Zdjęła ubrania, które starannie ułożyła na szafce. Po raz ostatni przyjrzała się w lustrze i weszła do wanny napełnionej wodą. Spojrzała na zdjęcie ukochanej, przejechała po nim palcem.

  - Już wkrótce - westchnęła i odłożyła fotografię. Sięgnęła po żyletkę i oddała się śmierci.

***

  Perrie po stracie dziecka wpadła w rozpacz, Debbie poprosiła Adele Adkins, która była psychologiem Pez, by porozmawiała z  jej córką. Pani Edwards bardzo martwiła się o swoją córkę, tyle w życiu przeszła najpierw problemy z narkotykami, później śmierć Zayna, następnie ponowne problemy z narkotykami, związek z Joshem, ciąża, poronienie. Pytała Boga dlaczego tak młoda osoba musi tyle znosić w swoim krótkim życiu. Bardzo chciała, by jej ukochana Perrie znalazła szczęście i cieszyła się życiem. O niczym innym nie marzyła.

***

  Gabinet dyrektor Osbourne był niewielki. Znajdowało się w nim tylko jedno okno, na którym stały ulubione kwiaty pani Sharon. Za biurkiem znajdywały się powieszone na ścianie dyplomy i wyróżnienia przyznane placówce. Po lewej stronie znajdował się regał ze wszystkimi pucharami jakie zdobyli uczniowie. Po prawej stronie natomiast znajdowały się dokumenty.

  Eleanor, Selena i George siedzieli przy biurku, Sharon zakończyła rozmowę przez telefon i spojrzała na uczniów.

  - Wiecie co wydarzyło się Perrie Edwards? - zapytała.

  - Tak - odpowiedzieli chórem. 

  - Dlatego was tutaj zaprosiłam. Wiecie, że Perrie została zepchnięta ze schodów specjalnie? Wiem, że trzymacie się razem i może wiecie czy miała jakiś wrogów? - Sharon spojrzała na swoich uczniów.

  - Nic nie wiemy - odpowiedział George.

  - My również - wtrąciła Eleanor.

  - Ok - rzekła pani dyrektor i wyciągnęła z szuflady bransoletkę. - Tulisa znalazła ją obok Perrie. Twierdzimy, że należy do osoby, która popchnęła pannę Edwards. Wiecie do kogo należy? - Eleanor, Selena i George pokręcili głowami.

  - Dziękuję wam - powiedziała Sharon. - Możecie iść na lekcję.

  Przyjaciele pożegnali się z panią Osbourne i wyszli na korytarz.

  - O Boże - westchnęła Selena i zaczęła płakać.

  - Sel, co się dzieje? - zapytał George.

  - Ta bransoletka należy do mnie - szepnęła Selena i w tej chwili zadzwonił jej telefon. Panna Gomez spojrzała na ekran

From Unknown

Biedna Sel :) Ponownie niesłusznie oskarżona- A.

  Selena pokazała wiadomość Eleanor i George'owi.

  - Czyli to sprawka A - westchnęła El.

  - Nie martw się. - Geo objął brunetkę. - Będziemy cię wspierać.

***

  A wyważyło drzwi i szybko wbiegło do łazienki. Wanna w której znajdowała się Emma była cała we krwi. Postać w czarnym kapturze, zakręciła wodę, sięgnęła po ręcznik i mocno ścisnęła nadgarstki panny Watson. Następnie sięgnęła po telefon i zadzwoniła po pogotowie.

***

/ Agnes Obel - Riverside /

  Po wyjściu Adele Perrie sięgnęła po telefon, w kontaktach odnalazła numer Jesy, swojej znajomej z okresu, kiedy brała narkotyki. Nacisnęła zieloną słuchawkę i oczekiwała na połączenie.

  - Jesy w czym pomogę pomóc? - usłyszała pytanie swojej starej znajomej.

  - Z tej strony Perrie Edwards. Poznajesz mnie? - zapytała niepewnie Blondynka.

  - Oczywiście, że pamiętam - usłyszała w odpowiedzi. - Jakbym mogła zapomnieć. W czym mogę ci pomóc?

  - Potrzebuję działkę - szepnęła Pez.

***

  Selena i Eleanor opuszczały salę chemiczną, kierowały się do swoich szafek, kiedy nagle podbiegł do nich zziajany Niall.

  - Słyszałyście? - zapytał natychmiast.

  - O czym? - zdziwiła się Eleanor.

  - O Emmie! - odrzekł. - Próbowała popełnić samobójstwo. Została zabrana do szpitala.

  - Musimy jechać tam jechać! - krzyknęła Selena i pociągnęła Eleanor i Nialla. Razem wybiegli ze szkoły.

***

  Eleanor, Selena i Niall oczekiwali na jakieś wiadomości przed salą. Za ścianą ich przyjaciółka walczyła o życie. A zabrało jej wszystko, a do tego doprowadziło ją do takiego kroku. Drzwi sali uchyliły się, na korytarzu pojawiła się dr Amanda.

  -Mamo, co z nią? - zapytała natychmiast Selena, podbiegając do swojej mamy.

  - Straciła dużo krwi, ale najgorsze ma już za sobą - odpowiedziała dr Gomez i przytuliła zapłakaną córkę.

  - Dzięki Bogu - westchnęła Eleanor.

  - Pani doktor! - Z sali wybiegła pielęgniarka. - Tracimy ją. - Amanda natychmiast wbiegła do sali. Na kardiomonitorze widniała linia ciągła. Doktor Amanda rozpoczęła masaż serca.

  - Dwie jednostki adrenaliny w serce! - zarządziła.

***

  Taylor, Harry i George spożywali razem lunch, kiedy na stołówce pojawił się zdenerwowany Josh.

  - Gdzie jest Selena!? - zapytał trójki przyjaciół jedzących lunch.

  - Nie widzieliśmy jej - odpowiedział Harry.

  - Ja widziałem ją tylko rano - odrzekł George. - Pewnie jest gdzieś z Eleanor.

  - Coś się stało? - wtrąciła Taylor.

  - Perrie poroniła - szepnął Josh i wybiegł ze stołówki.

***

  Eleanor opuszczała szpital, przechodziła właśnie przez oddział ginekologiczny, kiedy zauważyła zdenerwowaną Tulisę wychodzącą z jednego z gabinetów. Podeszła bliżej.

  - Panno Contostavlos, co za spotkanie? - odezwała się panna Calder.

  - Eleanor? - zdziwiła się nauczycielka.

  - Wizyta kontrolna? - zapytała El.

  - Można tak powiedzieć - rzekła Tulisa. - Przepraszam trochę się śpieszę. Do zobaczenia na zajęciach - pożegnała się z uczennicą i szybko opuściła szpital. Eleanor obserwowała ją do chwili kiedy znikła w tłumie.

Zadzwonił telefon panny Calder, El spojrzała na ekran

From Unknown

Ciekawe co ukrywa Tul? Ja wiem- A.

  Eleanor ciężko przełknęła ślinę i rozejrzała się dookoła. Na końcu korytarza zobaczyła postać w czarnym kapturze, szybko pobiegła w jej stronę. Postać również ruszyła przed siebie, po chwili przyśpieszyła swoje kroki i El straciła ją z oczu. Po jakimś czasie znowu się pojawiła, zatrzymała się i weszła do jednego z pomieszczeń. Panna Calder podbiegła do drzwi, wzięła głęboki wdech i je otworzyła. To co zobaczyła w środku było dla niej szokiem. Na ścianie wisiało zdjęcie Danielle, Liama, Zayna, Cher, Olly'ego, Louisa oraz Maxa. Nad nimi widniał napis wykonany krwią:

WY BĘDZIECIE NASTĘPNI- A. 

  Eleanor mocno ścisnęła pięści, wzięła głęboki wdech i krzyknęła ile sił w płucach. Był to jej sposób na rozładowanie złość. Po chwili uspokoiła się.

  - Złapie cię skurwysynie - szepnęła pod nosem i opuściła pomieszczenie.

***

  Amanda i Selena wróciły do domu ze szpitala, na ich twarz widniała ulga. Stan Emmy się ustabilizował i już nic nie zagraża jej niebezpieczeństwu.

  - Co zjemy? - zapytała Amanda.

  - Może chińszczyznę? - zaproponowała Selena.

  - Zgoda - ochoczo zgodziła się pani Gomez. - To ja zamówię - zaproponowała i sięgnęła po telefon.

  Zadzwonił dzwonek do drzwi, Sel szybko je otworzyła. Na schodach stał zdenerwowany Josh.

  - Jak mogłaś!? Myślałem, że jesteś inna? - zaczął wymachiwać rękami.

  - Ale o co chodzi? - zapytała zdziwiona panna Gomez.

  - Nie udawaj głupiej! - krzyknął. - Jak mogłaś to zrobić? Przecież ona była w ciąży, zabiłaś moje dziecko...

  - Co!? Jakie dziecko!? - przerwała mu. - Twoje dziecko?- zadziwiła, a po chwili po policzku Seleny spłynęła pierwsza łza.

  - To nie ty? - zapytał cicho.

  Selena pokręciła głową i zamknęła przed Joshem drzwi. Upadła na kolana i zaczęła płakać. Tak zakończyła się miłość Seleny Gomez i Josha Cuthberta.

***

  Eleanor powoli zbliżała się do swojego domu, za chmur co jakiś czas pojawiało się słońce, wiatr rozwiewał suche liście na chodniku. Panna Calder przekroczyła bramkę swojej posesji  i weszła na schody.

  - Hej, El - usłyszała Nialla przechodzącego obok.

  - Hejka, Niall - odpowiedziała, lekko się uśmiechając. - Może wejdziesz do mnie? - zaproponowała. - Moja mama jest w pracy, a ja nie chcę spędzać samotnie wieczoru.

  - Z miłą chęcią - zgodził się Blondyn i wszedł na posesję pań Calder.

  - Zapraszam. - El otworzyła przed Niallem drzwi.

  - Panie przodem - powiedział Horan i przepuścił dziewczynę w progu.

  Weszli do kuchni. Niall zajął miejsce przy dużym okrągłym stole. Eleanor wstawiła czajnik na gaz i zaczęła kroić ciasto.

  - Jakiej herbaty się napijesz? - zapytała, sięgając do szafki.

  - Masz zieloną? - odezwał się Blondyn.

  - Już się robi - powiedziała i wyciągnęła dwa kubki, w których umieściła saszetki z herbatą.

***

A- Pora poinformować ich o Twoim istnieniu. 

S- Już!?

A- Czym wcześniej tym lepiej. Zgadzasz się?

S- A mam inne wyjście?

A- Nie.

S- Czyli się zgadzam.

A- Cisze się. Oczekuj na wiadomość.

S:- Tak jest!

***

  Eleanor i Niall spędzili miły wieczór. Obejrzeli razem nowy odcinek ''EastEnders'', bardzo dobrze im się rozmawiało. Panna Calder dziwiła się, że mieszka obok Nialla już kilka lat, a nigdy nie zaprosiła go do domu.

  - Będę się zbierał - odezwał się Blondyn, wstając z kanapy.

  - Szkoda, świetnie mi się z tobą spędzało czas - odrzekła El.

  - Wiesz, że mnie również - odpowiedział i wszedł do przedpokoju.

  - Zgadnij kogo dzisiaj widziałam w szpitalu? - zapytała Eleanor, opierając się o framugę drzwi.

  - Nie wiem - powiedział Niall, zakładając buty.

  - Tulisę - odpowiedziała panna Calder. - Wiesz dziwnie się zachowywała. Była u ginekologa. Może jest w ciąży? - zażartowała. Na dźwięk tych słów Niall zbladł, szybko pożegnał się z Eleanor i wybiegł z domu sąsiadki.

  Musiał natychmiast porozmawiać z Tulisą.

***

  A weszło do pomieszczenia i zapaliło światło. Podeszło do szafki, na której stała szklana kula. Znajdowało się w niej kilka białych kartek. A wylosowało jedną z nich. Następnie rozłożyło i sprawdziło kto pozbędzie się kolejnego nastolatka z Coronation Street. Los zadecydował, że tą osobę będzie S. A lekko się uśmiechnęło, podeszło do komody skąd wyciągnęło inicjały imion osób, które muszą umrzeć.

  Na stole znajdywały się kolejno inicjały: E- Eleanor, J- Josh, S- Selena, G- George, H- Harry, Em- Emma, T- Taylor oraz P- Perrie. Następnie umieściło litery pod czarnymi kubkami i rozpoczęło losowanie. 

***

  Tulisa w kuchni przy kubku gorącej herbaty przygotowywała się do jutrzejszych zajęć. Zapisywała na kartce pytania, które chciała podać na niezapowiedzianej kartkówce z zakończonej właśnie powieści Karola Dickensa pt ''Opowieść Wigilijna''. Usłyszała głośne pukanie do drzwi, złożyła kartkę na pół i weszła do przedpokoju. W lustrze poprawiła jeszcze swoje włosy i otworzyła drzwi. Za nimi stał zdenerwowany Niall.

  - Jesteś w ciąży? - zapytał...

***

Perrie kupowała u Jesy narkotyki.

Josh przeglądał swoje wspólne zdjęcia z Seleną.

George oglądał z rodzeństwem kolejny odcinek Dr Who.

Eleanor próbowała zapisać na kartce informacje na temat A.

Emma rozmawiała z lekarzem.

Taylor i Harry uprawiali seks.

Selena rozpaczała po rozstaniu z Joshem.

Ich telefony zadzwoniły jednocześnie. Każde z nich spojrzało na ekran i odczytało wiadomość

From Unknown

Uczeń przerósł mistrza - jak to mówią. Czas poznać S - A.

P.S. Strzeżcie się!  

______________

Chciałam jeszcze raz złożyć najserdeczniejsze życzenia moim Dziadkom, którzy przeżyli w małżeństwie 50 lat. Wszystkiego najlepszego i kolejnych długich lat w małżeństwie. 

Kocham Was,

Sophie. 

Do przeczytania za tydzień,

Sophiexxx.