UwAgA!

Witajcie, tu Sophiexxx. Musicie mi wierzyć, ale pisząc to mam łzy w oczach. Nie spodziewałam się, że tak szybko nadejdzie ten czas- odchodzę! Już mnie to nie bawi, piszę już tyle lat, że chyba nadszedł czas, by to zakończyć. Bardzo Was kocham. Żałuję, że nie poznacie kim jest A, ale takie jest życie,

-Sophiexxx.

P.S.
Pamiętajcie! A wie wszystko i Was obserwuje. Może nawet patrzy na Was w tej chwili.

i

edit 22:22

Nie chcę Was już trzymać w niepewności. To był żart! Ciesze się, że chcecie mnie czytać. Kolejny rozdział już w sobotę. W zamian za Wasze nadszarpnięte nerwy, przedstawiam Wam trzy fragmenty pochodzące z nowego rozdziału:

Fragm. 1

George obudził się z krzykiem, po chwili w jego pokoju pojawiła się jego młodsza sistra- Harriet. Podeszła do łóżka brata, usiadła obko i mocno go przytuliła. Po jego policzkach spływały łzy. Panna Shelley była przyzwyczajona do koszmarów George'a. Pojawiały się co raz rzadziej, ale zawsze była przygotowana, by pocieszyć swojego starszego brata.

-Już spokojnie- szeptała mu do ucha, masując po plecach. Cały drżał. Harriet czuła jak szybko bije jego serce. Bardzo się o niego martwiła, bardzo go kochała, zawsze stawał w jej obronie.

-Już dobrze?- zapytała, kiedy przestał płakać.

-Tak- szepnął.- Dziękuje.

-Nie ma za co, braciszku- zapewniła go i pocałowała w policzek. Wstała z łóżka, skierowała się w stronę drzwi. George spojrzał na okno, za szybą zobaczył postać w czarnym kapturze.

-Harriet, możesz u mnie zostać na noc?- zapytał...

Fragm. 2

Eleanor, Selena i Niall oczekiwali na jakieś wiadomości przed salą. Za ścianą ich przyjaciółka walczyła o życie. A zabrało jej wszystko, a do tego doprowadziło ją do ostatecznego kroku. Drzwi sali uchyliły się, na korytarzu pojawiła się dr Amanda.

-Mamo, co z nią?- zapytała natychmiast Selena, podbiegając do swojej mamy.

-Straciła dużo krwi, ale najgorsze ma już za sobą- odpowiedziała dr Gomez i przytuliła zapłakaną córkę.

-Dzięki Bogu- westchnęła Eleanor. 

-Pani doktor!- z sali wybiegła pielęgniarka.- Tracimy ją- Amanda natychmiast wbiegła do sali. Na kardiomonitorze widniała linia ciągła...

Fragm. 3

Eleanor opuszczała szpital, przechodziła właśnie przez oddział ginekologiczny, kiedy zauważyła zdenerwowaną Tulisę wychodzącą z jednego z gabinety. Podeszła bliżej.

-Panno Contostavlos, co za spotkanie?- odezwała się panna Calder.

-Eleanor?- zdziwiła się nauczycielka.

-Wizyta kontrolna?- zapytała El.

-Można tak powiedzieć- rzekła Tulisa.- Przepraszam trochę się śpieszę. Do zobaczenia na zajęciach- pożegnała się z uczennicą i szybko opuściła szpital. Eleanor obserwowała ją do chwili kiedy znikła w tłumie.

Zadzwonił telefon panny Calder, El spojrzała na ekran

From Unknown

Ciekawe co ukrywa Tul? Ja wiem- A.

Eleanor ciężko przełknęła ślinę i rozejrzała się dookoła. Na końcu korytarza zobaczyła postać w czarnym kapturze, szybko pobiegła w jej stronę. Postać również ruszyła przed siebie, po chwili przyśpieszyła swoje kroki i El straciła ją z oczu. Po jakimś czasie znowu się pojawiła, zatrzymała się i weszła do jednego z pomieszczeń. Panna Calder podbiegła do drzwi, wzięła głęboki wdech i je otworzyła...

Chciałam również zaprosić na mój nowy blog, gdzie pojawił się prolog i I rozdział: http://revenge-zemsta.blogspot.com/

Również pojawiła się I część one shota. Zapraszam.

Kocham Was,
Sophiexxx!