XXIV

 Przepraszam, przepraszam i jeszcze raz przepraszam, ale wczoraj najpierw cały dzień nie miałam internetu, a później wieczorem nad moją miejscowością przeszła silna burza, czego skutkiem był brak energii elektrycznej.

______________

/ Emeli Sande - Read All About It Part III /

  22 maja 2013, 19.59

  (...) - Impreza beze mnie? Wow! Jeszcze nie wyjechałam, a wy już się bawicie. - Amelia ledwo trzymała się na nogach. Po chwili z willi państwa Malik wybiegła Selena z Joshem. Na tarasie Danielle i Liam oderwali się od siebie i  zaczęli się ubierać. 

   - Co tu się dzieje? - Zza Amelii wyłoniła się Cher i Emma.

   - Chyba raczej ja chce wiedzieć, co tu się dzieje! - krzyknęła panna Lily.

   - Amelia! - Na widok swojej przyjaciółki Danielle próbowała schować się na za Liamem.

   - Widzę cię - westchnęła Amelia, upijając kolejny łyk alkoholu. 

   - Powinnaś iść do domu. Jutro, to znaczy dziś masz lot do Włoch. - Liam podszedł do blondynki i chwycił ją za rękę.

   - Puszczaj mnie, nie będziesz decydował co mam robić, Payne! - Amelia wyrwała mu się.

   - Co to za krzyki? - W ogrodzie zjawił się Louis zapinający ostatnie guziki swojej kolorowej koszuli.

   - Co cię to obchodzi, pedale. Myślisz, że nie wiem, że biedna Calder jest tylko przykrywką dla twojego gejostwa. Biedna dziewczyna, jak ona musi się męczyć w czasie waszego aktu seksualnego, pozwalasz jej czasem wspomagać się wibratorem?

   - Amelio, skończ! - zażądał Zayn.

   - Nie będziesz mnie tu uciszał męska psiapsiółko. - Amelia powiedziała to z wyraźną pogardą w głosie.

   - Amelia, powinnaś posłuchać chłopaków. Dzisiaj masz samolot. Musisz być wyspana. - Perrie objęła swoją przyjaciółkę ramieniem.

   - Nie dotykaj mnie! - krzyknęła panna Lily odpychając Perrie od siebie. - Wiesz, Edwards? Jesteś największą puszczalską dziwką na tej ulicy, w całym Londynie, a może i na całym świecie. Nie spałaś chyba już tylko z pastorem i Horanem. 

   - Koniec z tym - zarządził Zayn i wraz z Liamem próbowali uspokoić Amelię. Blondynka miała jednak w sobie tyle siły, że dopchnęła chłopaków i zbliżyła się w stronę basenu.

   - Za moje pieprzone przyjaciółki i zjebanych sąsiadów! - krzyknęła, wypiła zwartość butelki do ostatniej kropli, po czym skoczyła do basenu. Jej ciało bezwładnie opadało na dno.

  - Cholera! - krzyknęła Danielle. - Ona nie umie pływać!

  George natychmiast wskoczył do basenu na pomoc Amelii. Zanurkował, pochwycił ciało i po chwili wyłonił się ponad taflę wody. Wszyscy podbiegli i pomogli mu wyciągnąć bezwładne ciało panny Lily.

   - Ona nie oddycha - rzekła Taylor sprawdzając jej puls. 

   - Żartujesz? - Selena nachyliła się i również zbadała puls.

  Wspomnienie to powróciło do Seleny jak bumerang. W tamtej chwili życie Eleanor, Josha, Perrie, Cher, Zayna, Danielle, Liama, George'a, Harry'ego, Taylor, Emmy, Louisa i rodzin zmieniło się diametralnie. Wszystkie sekrety i grzeszki ujrzały światło dzienne.

  - Ja mam pomysł - odezwał się Louis. - Zabierzemy jej ciało i zakopmy w lesie.

  Jeden pomysł, który przyniósł tyle tragedii, łez i cierpienia. Nikomu wtedy nie przyszło do głowy, że jedna decyzja może przynieść chęć krwawej zemsty.

  - A...ale jak to możliwe? Dlaczego? - jąkała się Selena. Była bardzo blada, widok swojej sprawczyni wstrząsną nią dogłębnie. Było jej bardzo ciężko przyjąć to do wiadomości.

  - No właśnie - odezwała się Amelia. - Mogłabym cię oto samo zapytać, dlaczego? Dlaczego postąpiliście ze mną jak z psem? Myśleliście, że wam się upiecze, ale ja zawsze jestem o krok od was. Nie na marne byłam królową szkoły. Przyznam, że te dwa lata były jednych z najlepszych w moim życiu. Widzieć jak się staczacie, jak tracicie ludzkie instynkty. To było lepsze niż niejedna opera mydlana...

  - Zabijesz mnie teraz? - przerwała jej panna Gomez. Na dźwięk pytania Amelia zaśmiała się dźwięcznie i spojrzała na zbliżającego się George'a. Następnie namiętne go pocałowała i razem spojrzeli na zdezorientowaną Selenę.


  22 maja 2013,  20.15

  Domostwo państwa Jones było zabezpieczone przez policję. Na ławce w ogrodzie Andrea próbowała uspokoić zdenerwowaną Sharon. Masowała jej ramiona.

  - Musisz o tym zapomnieć - powtarzała jej cicho. - Wiem, że Tina była dla nas wszystkich przyjaciółką i podporą. Jej śmierć również boli mnie. Dlaczego ktoś miałby zabić tak pozytywną osobę.

  - Co się tutaj dzieje? Gdzie moja żona? - Obok pojawił się pastor Harris. Spojrzał na przerażone twarze Andrei i Sharon. Kobiety tylko otarły łzy i spojrzały na Dana, który zmierzał w ich kierunku.

  - Bardzo mi przykro, ale pańska żona nie żyje - odezwał się Dan. - To jest dla pana. - Asystent podał mu list. Harris zaniemówił, usiadł obok Andrei i Sharon, a następnie powoli otworzył list.

Najdroższy,

jeśli to czytasz to oznacza, że mnie już przy Tobie nie ma. Kochałam Cię, kocham Cię i będę kochać, ale w tym przypadku córka jest dla mnie ważniejsza. Tak, odnalazłam ją po tylu latach. Może i trudno będzie Ci to przyjąć do wiadomości, ale jest nią Amelia Lily. Zapomnij o mnie, tak będzie lepiej dla każdego. Musisz wiedzieć, że ona żyje. Proszę tylko byś zachował to dla Siebie. Wiem, że masz teraz masę pytań, ale nie mam teraz czasu, by na nie odpowiadać.
Kocham Cię i przepraszam,

Tina.

P.S.
Jeśli coś, by się wydarzyło. Zajmij się pochówkiem Amelii. Bardzo Cię proszę.

  22 maja 2013, 20.23

  Amelia usiadła na kolanach George'a i spojrzała na Selenę, która już powoli dochodziła do siebie to odkryciu kim jest A. Amelia pocałowała Geo w policzek, pogładziła jego roztrzepane we wszystkie strony włosy, a następnie cały wzrok skierowała na uwięzioną brunetkę.

  - Co chcesz wiedzieć? - wysyczała panna Lily. - Mamy dużo czasu na rozmowę. Od czego mam zacząć. Zapewne masz wiele pytań. Więc?...

  - Dlaczego to robisz? - zapytała cicho dziewczyna, ocierając łzy. - Dlaczego się mścisz? Co myśmy ci zrobili? - Amelia najpierw się zaśmiała, a później jej wyraz twarzy stał się bardzo smutny.

  - Przez was straciliśmy wraz z Georgem owoc naszej miłości - rzekła cicho, dotykając brzucha. - Tak, Sel. Byłam w ciąży - wyznała po chwili. Po jej policzku spłynęła łza. - To przez was je straciłam...

  - Ale jak to? - przerwała jej zdziwiona Selena. Nagle panna Lily zdenerwowała się, wstała i uderzyła brunetkę z całych sił w twarz.

  - Nie przerywaj mi kurwo! - zażądała. Dziewczyna posłusznie pokiwała głową. Z rozciętego łuka brwiowego zaczął się sączyć krew.

  - To było tak... - odezwał się George, mocno ściskając dłoń ukochanej...

  Nad Coronation Street zapadał zmrok. Amelia i George wracali ze spaceru trzymając się za dłonie. Od czasu kiedy dziewczyna dowiedziała się o ciąży. Shelley otoczył ją troskliwą opieką. Był odpowiedzialny nie tylko za nią, lecz również za ich dziecko. Każdego wieczora wybierali na długi spacer, by dotlenić nowe życie, które rozwijało się w łonie panny Lily.

  - Kiedy powiesz państwu Lily o ciąży? - zapytał George, przerywając krępującą ciszę. Właśnie opuszczali miejscowy las. W oddali było słychać głośno grającą muzykę. Zayn Malik organizował dziś urodziny. Większość osób była na nich obecna. Shelley również otrzymał zaproszenie, ale z niego nie skorzystał. Wolał ten wieczór spędzić ze swoją ukochaną.

  - Mama kazała mi jeszcze poczekać - odpowiedziała Amelia. - Mogą zmusić mnie do aborcji, a ja nie chcę zabijać naszego dziecka - Położyła swoją dłoń na brzuchu. - Powiem jak już będzie za późno.

  - Mądra kobieta z tej Tiny - odrzekł George, całując pannę Lily w głowę. - Nie mogę uwierzyć, że specjalnie wyszła za pastora, by być blisko ciebie. Ona naprawdę cię kocha. Powinnaś jej przebaczyć.

  - Jesteś pewien? - zapytała dziewczyna. Skręcili z leśniej drogi, na utwardzoną ścieżkę. Zbliżali się do domostwa państwa Malik.

  - Oczywiście - zapewnił ją chłopak. - Macie identyczne życiorysu. Jej matka również chciała pozbyć się ciąży córki i doprowadziła do tego, że oddała cię do adopcji. Pozwól naprawić jej błąd. - George spojrzał na nią błagalnym wyrazem twarzy. 

  - Niech ci będzie. - Amelia lekko się uśmiechnęła i namiętnie pocałowała ukochanego. 

  W tym samym czasie na nieużytku za domostwem Malików pojawili się: Eleanor z Louisem, Selena, Cher z Emmą, Taylor, Harry, Danielle z Liamem, Perrie oraz solenizant Zayn. Mulat wraz z pomocą Louisa rozłożył fajerwerki. Następnie zaczął je po kolejni zapalać. Po chwili niebo mieniło się kolorowymi światłami. Goście byli zachwyceni pokazem, do chwili kiedy jedna z rac przechyliła się i strzeliła w bok. George w ostatniej chwili zasłonił Amelię swoim ciałem, ochraniając ją od oparzenia. Razem opadli na kamienie leżące obok. Panna Lily tylko jęknęła z bólu i złapała się za brzuch.

  - O Boże! - Selena zasłoniła usta dłonią. - Ja nie wiedziałam, że jesteś w ciąży...

  - Nikt tego nie wiedział - przerwała jej blondynka. - I tak miało pozostać - dodała po chwili. - Tylko wy wszystko zniszczyliście. Jeśli kiedyś... przepraszam, ty nigdy nie będziesz już w ciąży, ale wyobraź sobie co musiałam czuć jak dowidziałam się o starcie dziecka.

  - Bardzo mi przykro - szepnęła panna Gomez.

  - Co mi z tego? - wysyczała Amelia. - Dziecka mi nie zwrócisz, co nie? Lepiej posłuchaj jak wpadliśmy na pomysł zemsty. Kocham tę historię.

  - To nie możliwe - powtarzała w kółko Tina kręcąc się po salonie. - Nie możesz wyjechać? - Spojrzała na córkę, która przytulała się do George'a. - Musimy coś wymyślić...

  - Ja już chyba mam pomysł - George zaśmiał się triumfalnie. - Musicie mi tylko pomóc. - Spojrzał na żonę pastora i Amelię. Obie natychmiast pokiwały głowami.

  - Co to był za pomysł? - zapytała Selena. Nad East End słońce leniwie kierowało się ku zachodowi, na wschodzie już pojawił się księżyc. Wiał lekki wiatr, który przynosił ukojenie po upalnym dniu.

  - Mój kochany Geo wpadł na pomysł sfingowania mojej śmierci - odpowiedziała radośnie Amelia, całując go w usta. - Niestety nasz plan nie wypalił. A to wszystko przez tę durną imprezę. Myślałam, że mnie lubicie, a wy wpadliście na pomysł tej imprezy. Co? Chcieliście świętować mój wyjazd?

  - Wtedy Tina wpadła na małą zmianę mojego planu - rzekł George...

/ Celine Dion - My Heart Will Go On /

  - Mamo, chyba oszalałaś!? - krzyknęła Amelia w stronę Tiny. - Jak ty to sobie wyobrażasz? Mam skoczyć do basenu i udawać nie żywą? Dobrze się czujesz? Zapewne będą chcieli mnie ratować. Danielle wie, że ja nie umiem pływać.

  - Ale to George wskoczy, by cię uratować - odpowiedziała pani Jones. - Ty w tym czasie uwolnisz manekina i wraz z butlą z tlenem zaczekasz, aż odejdą od basenu. Wtedy wyjdziesz z wody i natychmiast przyjdziesz na plebanię. Harris wyjeżdża na tydzień na zjazd duchownych do Birmingham. Nikt nie zwróci uwagi, że George wyciągnie manekina. Będą za bardzo pijani. Już ja się oto postaram. 

  Wstała i wyciągnęła z komody szklaną butelkę z białą zawartością, którą następnie podała George'owi. - Dodasz im to do picia, nie będą dokładnie widzieli co się wokół nich dzieje.

  - No nie wiem. - Amelia pokręciła głową. - Boję się, że to się nie uda. Nie możemy tak ryzykować. 

  - Kochanie to świetny pomysł - zawtórował George. - Wszystko jest już prawie gotowe...

  - Jak to gotowe? - przerwała mu dziewczyna. Tina udała się do pokoju gościnnego i po chwili wróciła do salonu z wielkim manekinem córki. 

  - Mój znajomy pracuje w fabryce lalek - poinformowała żona pastora. - Miał wobec mnie dług wdzięczności i w taki oto sposób go spłacił. Teraz tylko musimy zarówno ciebie, jak i manekina ubrać w to samo ubranie i później to już z górki.

  - Jak wy to zamierzacie ukryć w basenie? - zapytała Amelia, nadal nie pewna pomysłu Tiny i George'a.

  - Basen Malików, ma dwa dna - odezwał się George. - Jeden płytki, a drugi głęboki, przeznaczony do skoków do wody. To w tym drugim ukryjemy manekina i butlę z tlenem. Zobaczysz, uda się. - George uśmiechnął się figlarnie. - Chyba mnie nie doceniasz. Jestem przecież George Boski Shelley.

  - Boże, to wszytko było zaplanowane. - Selena z niedowierzaniem pokręciła głową. Nie mogło jej się to pomieścić w głowie. Ta cała historia przypomniała jakiś film. - Co było dalej?

  - Pamiętasz jak w dzień imprezy doszło do pożaru tego pustostanu koło parku? - George zwrócił się do brunetki. Dziewczyna tylko pokiwała twierdząco głową. - To ja podłożyłem ten ogień i kiedy każdy udał się na miejsce pożaru, ja wraz z Tiną umieściliśmy manekina i butlę z tlenem w basenie Malików. Następnie zaczęła się impreza i sama wiesz co się działo.

  Selena zaczęła płakać. Trudno było jej to wszystko zrozumieć. Dla niej było to za wiele.

  - Co robiłaś przez cały ten czas? - zapytała Amelii, kierując na nią wzrok.

  - Mieszkałam na plebani, albo w hotelu na obrzeżu Londynu - odrzekła spokojnie panna Lily. - Przecież musiałam George'owi pomóc w zemście. Jak myślisz? Kto zahipnotyzował Zayna? Kto potrącił Eleanor czy twoją mamę? Kto otruł Maxa? Czy pchnął cię nożem? Myślałaś, że to wszystko zrobił Geo? Jesteś taka głupia, Gomez, że głowa mała. Co jeszcze chcesz wiedzieć?

  - Czyli to ty zaatakowałaś mnie i przebrałaś za A? - zapytała po chwili. Amelia tylko się uśmiechnęła.

  - Nie - odrzekła. - To była sprawka George'a - zakomunikowała. - Ja wtedy zajmowałam się Calder. Muszę przyznać, że ma kobita jajca - zażartowała. Byłyście moimi ulubienicami.

  - A kto mnie odwiedził w szpitalu?

  - To byłem ja - zakomunikował George. - Musieliśmy ci podawać jakieś leki, byś za prędko nie wyszła z wariatkowa. Trochę za dużo wiedziałaś.

  - To dlaczego Taylor wyznała przed śmiercią, że jest A? - Brunetka chciała poznać jak najwięcej odpowiedzi na dręczące ją pytania.

  - To była śmieszna historia - zaśmiała się Amelia. - Po śmierci ukochanego wpadła w depresję, a do tego wpadłam na pomysł, by to ją wrobić w zabójstwo Cheryl Cole. Udało się, później spotkałam się z nią w areszcie. Na mój widok prawie dostała zawału. Okłamałam ją, że Harry żyje i jeśli będzie dla mnie pracować to się spotkają. Idiotka się zgodziła. Sprawą już interesowała się policja i więc, by oddalić od siebie podejrzenia Taylor miała przyznać się do bycia A. Świetny plan, co nie?

  - I co teraz zmierzacie zrobić? - zapytała Selena. Zadała to pytanie już tylko z ciekawości. Wiedziała, że ją czeka już tylko śmierć.

  - Pozbędziemy się ciebie i wyjeżdżamy do Paryża - oznajmił radośnie George. - Już nie mogę się doczekać. Będziemy żyć długo i szczęśliwie.

  - A Tina?

  - Tina nie żyje - oznajmiła spokojnie, bez mrugnięcia okiem Amelia. - Zabiłam ją, nie była nam już potrzebna.

  - Jesteście potworami - szepnęła Selena. - Jak możecie tak spokojnie o tym mówić? Jak możecie z tym żyć?

  - Znalazła się cnotka - powiedziała sarkastycznie Amelia. - Kto przespał się z Georgem?- zapytała i uderzyła brunetkę z całych sił. Dziewczyna upadła na ziemię. - Najpierw popatrz na siebie, a później oskarżaj innych. Masz jeszcze jakieś pytania?

  - Czyje ciało zostało znalezione w miejscu twojego pochówku? - zapytała Selena, ocierając z twarzy krew, łzy i pot.

  - Tina zabiła jakąś narkomankę - odrzekł spokojnie George. - Muszę przyznać, że to jej dużo zawdzięczamy.

  Zadzwonił telefon Amelii, blondynka natychmiast go odebrała i oddaliła się od ukochanego i Seleny.

  - Proszę - szepnęła brunetka w stronę Shelley'a. - Pomóż mi, jesteś dobry. Jeśli mi pomożesz to nikomu nie powiem kim byłeś i co zrobiłeś. Proszę zaufaj mi - prosiła z żalem. - Wiem, że myślisz tak samo jak wiem. Podejmij dobrą decyzję.

  Chłopak złapał się za głowę, która bardzo zaczęła go boleć, a po chwili zaczął krzyczeć. Selena bardzo się przestraszyła. Nigdy nie widziała go w takim stanie, cały się trząsł. Ciągnął się za włosy. Przygryzał usta, na których pojawiła się krew. Następnie wstał, zaczął skakać, śmiać się. Nie był sobą, Selena zobaczyła, że wypadły mu klucze.

  Szybko po nie sięgnęła i otworzyła kłódkę, którą miała na nodze. Uwolniła się z łańcucha i zaczęła uciekać. Pozostawiając George'a samego. Pobiegła do drzwi, które były jednak zamknięte, kolejne również. Zobaczyła schody prowadzące na taras. Szybko się tam skierowała.

  Kiedy była już na miejscu uświadomiła sobie, że to pułapka. Taras był otoczony bramką i nie było stamtąd wyjścia. Odwróciła się i wtedy zobaczyła, że za nią stoi Amelia i George, który połykał lekarstwa.

  - To już koniec, Sel - powiedziała blondynka. - Czekałam na tę chwilę, aż dwa lata i nie zamierzam, ani chwili dłużej. - W oddali było słychać dźwięk nadjeżdżającej policji. - Kurwa! - krzyknęła Amelia. - Myślałam, że będziemy mieć więcej czasu.

  - George! Kocham cię! - krzyknęła w ostatniej chwili Selena. Była to jej ostatnia deska ratunku. Wiedziała, że kłamstwem niczego się nie naprawi, ale musiała spróbować wszystkiego. Na dźwięk tych słów Shelley sięgnął po drąg i uderzył nim Amelię. Dziewczyna zachwiała się i wypadła przez bramkę.

  - Pożałujecie tego! - krzyknęła w ostatniej chwili, a następnie po okolicy rozległ się głos łamiących się desek.

  Policja zatrzymała się przy budynku. Z radiowozów wybiegł komisarz Trevino, Dan, Tulisa, Jade oraz Niall. Michael, asystent oraz Niall wbiegli do środka, szybko pobiegli po schodach na górę.

  George podszedł do zrozpaczonej Seleny.

  - Już wszystko w porządku - szepnął i z całych sił ją przytulił.

  Na widok George'a, który przytulał brunetkę, ale nadal trzymając w ręku drąg jeden z policjantów pociągnął za spust.

  Dwa strzały...

  Upadek ciał...

  Krzyk Nialla...