Epilog

 / Nelly Furtado ft. James Morrison - Broken Strings /

  Tu kończy się moja historia o nastolatkach z Coronation Street. Wszystkie tajemnice zostały wyjaśnione. Poznaliśmy tożsamość A, kiedy ja poznawałam tę historię, to nie byłam tym faktem zdziwiona. Pierwsza myśl, nawet ta najmniej prawdopodobna zawsze jest prawidłowa. Pierwsza wiadomość od A i od razu nasuwa się myśl, to Amelia... ale chwila, ona nie żyje. Londyn ma jednak swoje historie i 'Wy będziecie następni' jest jedną z nich. To co jest mało prawdopodobne, albo nawet nierealne, staje się rzeczywistością. Najgorszy koszmar staje się realny, a miłość i przyjaźń zostają wystawione na próbę. 

  Wracając jednak do dalszych losów naszych nastoletnich bohaterów. Pewnie jesteście ciekawi co działo się po pamiętnej nocy? 

  Kilka dni później,

  nad Londynem od samego rana świeciło słońce, każdy mieszkaniec chciał jak najlepiej wykorzystać ten dzień. Niall wyjrzał przez okno, spojrzał na piękną panoramę miasta. Pomyślał wtedy o jednym- natura cieszy się wraz z nim. Odsłonił zasłony, a następnie odwrócił się. Selena nadal była nieprzytomna, dr Emeli mówiła, że jej rana nie jest zbyt głęboka i wyjdzie w tego cało.

  Blondyn powrócił do łóżka brunetki i usiadł na taborecie. Chwycił jej dłoń, którą ucałował. Odgarnął jej  włosy z czoła. Była dla niego najważniejsza. Dla niej był w stanie zrobić wszystko. Udowodnił to w ciągu całego roku. Dla miłości złamał swoje zasady, nigdy nie wyobrażał sobie, że dla uczucia będzie w stanie tyle poświęcić. Położył głowę na białej pościeli. Całą noc czuwał przy ukochanej.

  - Niall? - usłyszał cichy głos Seleny. Natychmiast podniósł głowę i na nią spojrzał. Była bardzo blada, ale nadal była bardzo piękna.

  - Tak, to ja - odpowiedział, lekko się uśmiechając. - Jak się czujesz? - zapytał. - Wiem, że boli, ale doktor Emeli zapewniła, że wyjdziesz z tego cało.

  - Dobrze - szepnęła panna Gomez. - Czy to oznacza, że ja żyję? - zapytała retorycznie. Rozejrzała się dookoła, by uświadomić sobie, że znajduje się w szpitalu.

  - Oczywiście - odrzekł blondyn. - Rana nie była zbyt głęboka, do wesela się zagoi jak to mówią - zażartował. Na jej twarzy pojawił się radosny uśmiech.

  - Gdzie Josh? George? Oni żyją? Prawda? - zapytała. - To Amelia była A, ona żyła - powiedziała jednym tchem.

  - Wiem o tym - oświadczył spokojnie Niall. Następnie chwycił dłoń ukochanej. Spojrzał jej prosto w oczy. - Bardzo mi przykro, ale Josh i George nie żyją - powiedział. - Josh został znaleziony martwy na parkingu, a rana George'a okazała się śmiertelna. - Dziewczyna zaczęła płakać. Straciła Josha, swoją miłość, to z nim tyle przeszła. Marzyła, że to z nim spędzi resztę życia. Niall mocno ją przytulił.

  - Mam dla ciebie niespodziankę - szepnął jej na ucho. Selena otarła swoje łzy z policzka. Nie miała już sił na płacz. Przez cały okres tyle przeszła.

  - Jaką? - zapytała, tuląc się w jego ramionach. Czuła się w ich bezpiecznie. Niall masował ją delikatnie po plecach.

  - Daj mi chwilę - powiedział, następnie wstał z miejsca i wyszedł z sali. Selena pomimo bólu podniosła się do pozycji siedzącej.

  Po chwili drzwi od sali otworzyły się, do środka weszła uśmiechnięta Eleanor. Na jej widok panna Gomez zasłoniła usta.

  - Przecież, to nie...- szepnęła. - Amelia i George mówili, że nie żyjesz. Jak to możliwe? To jakiś cud, El to naprawdę ty?...

  - Cześć Sel - przerwała jej panna Calder. Przyjaciółki natychmiast wpadły sobie w ramiona. Jako jedynym udało im się wyjść z tego cało. Wiele wycierpiały, ale dzięki temu stały się silniejsze. - To one mnie uratowały - wskazała na drzwi. Do środka weszła uśmiechnięta Jade trzymając Tulisę za rękę. - Gdyby nie Jade i Tulisa to mnie, by już nie było na świecie. To dzięki im udało mi się przeżyć. Będę im wdzięczna do końca życia.

  - Przestań, El - Tulisa poklepała dziewczynę po ramieniu. - Każdy, by tak postąpił.

  - No nie wiem - odezwała się Jade. - Dla mnie jesteś jak Xena, kochanie - panna Twirlwall zwróciła się do Tulisy, a następnie pocałowała namiętnie ukochaną.

  - Jesteście razem? - zapytała zdziwiona Selena. - Jesteś nieprzytomna kilka dni, a tu dzieją się takie rewelacje.Zwariowana Jade i seksowna Tulisa razem. Wow! - powiedziała sama do siebie.

  - Nie tylko one - do środka wszedł Austin z Danem. Chłopcy trzymali się za ręce. Austin nadal miał siniaki na twarzy i kilka szwów.

  - Wy też? - zapytała panna Gomez. - No pięknie. Przespałam taki okres. Gratulacje, panno Gomez. Jak już coś się dzieje pozytywnego to beze mnie.

  - Tak, jesteśmy razem - odrzekł radośnie Dan, całując ukochanego w policzek. - Ja wieczny playboy usidlony przez nastolatka. Życie się zmienia.

  - No to pięknie - stwierdziła panna Gomez. - Jeszcze coś mnie zaskoczy? - spojrzała na znajomych. Swój wzrok zatrzymała na El.

  - Chyba tak - odpowiedziała cicho Eleanor, chowając swój wzrok.

  - Jesteś z Niallem? - zapytała natychmiast Selena. Od zawsze widziała ich razem. Byli sąsiadami, później przyjaciółmi. To musiało się tak skończyć.

  - Nie - El zaczęła się śmiać. - Moim Supermenem jest Michael - wskazała na komisarza, który właśnie zamykał za sobą drzwi.

  - Naprawdę - Selena zrobiła wielkie oczy. Tego nigdy się nie spodziewała. Życie potrafi zaskoczyć i to bardzo pozytywnie.

  - Czy ta historia ma happy end? - zapytał komisarz Trevino, biorąc Eleanor na kolana, a następnie całując ją w szyję. Ma co panna Calder cicho się zaśmiała.

  - Na to wygląda - stwierdził Niall. Na twarzach wszystkich zagościł wielki uśmiech.

***

  W prosektorium znajdowały się trzy ciała. Dwa należały do mężczyzn, a jedno do kobiety. Patolog po ich umyciu zaczął uzupełniać dokumenty. Czynność przerwało mu pukanie do drzwi. Po chwili drzwi uchyliły się, do środka wszedł pastor Harris.

  - Chciałem odebrać ciało Amelii Lily - odezwał się. Chusteczką zasłaniał usta. Podszedł bliżej biurka.

  - Oczywiście - odpowiedział mężczyzna. - Musi pan tylko podpisać dokumenty. Czy chce pan zobaczyć ciało? - patolog wstał z miejsca.

  - Wolę jednak nie - odrzekł pastor. - Chcę tylko dopełnić formalności i zostawić namiary zakładu pogrzebowego, który zabierze ciało.

  Po wypełnieniu dokumentów, pastor Jones opuścił prosektorium. Pracownik został sam, podszedł do ciała dziewczyny. Osłonił je, by przygotować ciało do transportu. Spod białego prześcieradła wyłoniły się czarne włosy.

***

  Selena i Niall zostali sami. Michael zabrał Eleanor do sali, by odpoczęła. Dan postanowił odwieźć Austina do domu, a Jade i Tulisa udały się na zakupy.

  - Ja też będę się zbierał - odezwał się Niall. - Wiem, że jesteś już bezpieczna, więc moja praca dobiegła końca. - Wstał z miejsca. - Teraz mogę wracać do Paryża.

  - Niall, mogę cię o coś zapytać? - odezwała się Selena. Podnosząc się do pozycji siedzącej. - Tylko odpowiedz mi szczerze, proszę.

  - Tak, oczywiście - zgodził się blondyn, siadając ponownie na miejscu. - Co chcesz wiedzieć? - spojrzał na twarz Seleny. 

  - Dlaczego to dla mnie robisz? - zapytała, spoglądając na twarz przyjaciela. - Tylko szczerze. - powtórzyła.

Niall wziął głęboki wdech, chwycił jej dłoń, a następnie spojrzał jej prosto w oczy.

  - Kocham cię. Kocham cię, Seleno Gomez - wyznał po chwili. - Zakochałem się w tobie kiedy po raz pierwszy zobaczyłem. To było zaraz po mojej przeprowadzce na Coronation Street. To dlatego współpracowałem z A, by cię chronić. Wiem, że ty nic do mnie nie czujesz, ale wiedz, że ja będę na ciebie czekać.

  Selena chciała jej coś powiedzieć, ale Niall przyłożył jej palca do ust. Następnie musnął jej usta. Był to ich pierwszy pocałunek. Serce Nialla biło jak oszalałe. Marzył o tym przez trzy lata. Odsunął się od niej. Pocałował ją jeszcze w czoło, potem wstał z miejsca, sięgnął po skórę. Przy drzwiach odwrócił się w jej stronę. Uśmiechała się do niego, on również odwzajemnił uśmiech. Chciał, by ta chwila trwała jak najdłużej. Zmrużył oczy i wyszedł.

  Po zamknięciu drzwi oboje zaczęli płakać.

***

Eleanor oczekiwała na Michaela, który udał się po sok.

Austin wyznawał rodzicom, że jest gejem.

Tulisa zamawiała jedzenie w restauracji.

Selena rozmawiała z mamą.

Niall był w drodze na lotnisko. 

Jade obserwowała przechodni na ulicy.

Dan jechał do pracy.

Ich telefony zadzwoniły jednocześnie. Każde z nich spojrzało na ekran i odczytało wiadomość

From Unknown

Tę bitwę wygraliście, ale wojna nadal trwa- A.

P.S. Cały czas mam Was na oku. I może nawet patrzę na Was w tej chwili.

  - Koniec - oświadczyłam, wstałam z fotela i spojrzałam na swoje wnuki. Nadal nie spali. - Dlaczego nie śpicie? Opowiedziałam wam historię na dobranoc, a teraz czas spać. 

  - Ale jej nie skończyłaś - odrzekła moja najmłodsza wnuczka Zosia. Zaśmiałam się i usiadłam na rogu jej łóżeczka.

  - Bo to już inna historia - odrzekłam. - Jeśli chcecie to wam ją kiedyś opowiem. Zgadzacie się?

  - Tak, babciu - odrzekł mój starszy wnuk Wojciech. - Chcę jeszcze posłuchać historii o seksownej nauczycielce Tulisie.

  - Wojciechu Janie, nie przy młodszych - skarciłam wnuka wzrokiem.

  - Ja tam chcę posłuchać o Austinie i Danie - odrzekła moja starsza wnuczka Ewa.

  - A my chcemy posłuchać o Selenie i Niallu! - krzyknęła Zosia. 

  - Dobrze już - próbowałam ich uspokoić. - Ciąg dalszy opowiem wam później, zgoda?  
       

  Wszyscy pokiwali głowami. Każdego z nich ucałowałam na dobranoc. Następnie zgasiłam światło i zamknęłam drzwi, by następnie skierować się do swojej sypialni. Z oddali słyszałam jeszcze ich debatę na temat mojej historii, radośnie pokręciłam głową, po czym wszedłam do swojej sypialni, która była dla mnie oazą spokoju. 

  - Dobranoc.     

               Lublin,  28.VI 2013.